Δεν γνωρίζω προσωπικά τον Γιάννη Δημαρα. Τον ξέρω φυσικά ως δημόσιο πρόσωπο και ως δημοσιογράφο. Γι αυτό και μου είναι πολύ ευκολότερο να γράψω τη γνώμη μου και να την καταθέσω δημόσια.
Ο Γιάννης Δημαράς έπραξε αυτό που, κατ’ εμέ, είναι μία κορυφαία πράξη. Είχε τα πάντα. Ήταν μέσα στα πράγματα. Ήταν βουλευτής της Κυβέρνησης και θα μπορούσε να απολαμβάνει τα οφίτσια και τις απολαβές του. Να είναι ένας «κονομημένος» και «βολεμένος». Όμως, δυστυχώς για το κόμμα του αλλά ευτυχώς για εμάς, ο Γιάννης Δημαράς είχε και κάτι άλλο. Είχε ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ. Λέξεις και έννοιες δυσνόητες τη σημερινή εποχή από την πλειοψηφία των «παρτάκιδων» πολιτικών μας. Μαζί με τη Σοφία Σακοράφα, επίσης μία αξιόλογη προσωπικότητα, είπαν ΟΧΙ στην προδοσία του μνημονίου και δεν ψήφισαν υπέρ του στη Βουλή. Ταυτόχρονα, με την πράξη του αυτή, ο Γιάννης Δημαράς πέταγε στα «σκουπίδια» όλα όσα απολάμβανε ως κυβερνητικός βουλευτής. Πόσοι άραγε από εμάς θα το έπρατταν;
Ο Γιάννης Δημαράς «τιμωρήθηκε» λόγω της άρνησης του να συμπράξει με την εθνική προδοσία του μνημονίου. Οι «άρχοντες» ξέρουν πολύ καλά να «μαστιγώνουν» όποιους ορθώνουν το ανάστημα τους και δεν είναι οσφυοκάμπτες…
Η κάθοδος του Γιάννη Δημαρά στην Περιφέρεια Αττικής, δίνει ένα άλλο χρώμα σε αυτές τις εκλογές. Και αυτό φαίνεται ήδη στα γκάλοπ και τις μετρήσεις. Οι πολίτες ξέρουν και πρέπει να στηρίζουν αυτούς που αντιστέκονται και λένε το «ΟΧΙ».
Εγώ πάντως δηλώνω από σήμερα φανατικός υποστηρικτής του…
(To κείμενο δημοσιεύεται στα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ
" το Σάββατο 18/9/2010)
