Το «ΟΧΙ» του 1940

Η άρνηση ως ιστορική κατάφαση!…

Του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Αύριο οι Θεσσαλονικείς γιορτάζουμε την απελευθέρωσή μας και τον Άγιο Δημήτριο και την ερχόμενη Πέμπτη, 28η Οκτωβρίου 2010 ο Ελληνισμός θα γιορτάσει στην εποχή του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και της τρόικας το βροντερό ΟΧΙ του Μεταξά και των Ελλήνων στην επέλαση του Φασιστικού άξονα.
Εκείνο το ιστορικό ΟΧΙ, ήταν έμπρακτη απόδειξη ότι η συγκεκριμένη άρνηση συνιστούσε κατάφαση για την ανάληψη ιστορικού καθήκοντος και ότι οι Λαοί πρόθυμα πάντοτε ακολουθούν τον ηγέτη που θα χαράξει με χρυσά γράμματα την σελίδα του μεγαλείου τους στο διαχρονικό βιβλίο της ιστορίας!...
«Τι είναι ένας επαναστάτης;» αναρωτιέται σε μια μεστή νοημάτων παράγραφο ο Albert Camus και συνεχίζει «εκείνος που λέει ΟΧΙ αλλά με την άρνησή του ΔΕΝ εννοεί αποποίηση. Γιατί είναι ταυτόχρονα το ίδιο άτομο που λέει ΝΑΙ στη συνέχιση του αγώνα του έχοντας ήδη κάνει συνειδητά την πρώτη κίνηση, αυτήν της άρνησης…»
Στους δικούς μου κύκλους, των επιστημόνων της συμπεριφοράς αλλά προφανώς και σε κύκλους όπου ασκείται η σύγχρονη πολιτική υπάρχουν οι συνάδελφοι που διατείνονται ότι ένα άτομο δεν μπορεί, δεν είναι σωστό να προσπαθήσει να είναι ταυτόχρονα και λογικό και συναισθηματικό. Αν όμως σταθούμε για λίγο επικεντρώνοντας σε υποκειμενικό ο καθένας και η καθεμιά μας επίπεδο αξιολόγησης αυτή τη θέση μπορούμε να διαπιστώσουμε καλόπιστα ότι εμείς οι άνθρωποι διαθέτουμε την ικανότητα να αισθανθούμε αυτό που σκεφτόμαστε και να επεξεργασθούμε γνωστικά αυτό που αισθανόμαστε.
Με λόγια απλά το συναίσθημα ποτέ ΔΕΝ απέκλειε αναγκαστικά τη συνύπαρξη του με τη λογική και αντίστροφα θα δυσκολευθεί πολύ κανείς να εντοπίσει αξιόπιστη επιστημολογική μαρτυρία που να επιβεβαιώνει ότι λογική αποκλείει το συναίσθημα.
Ο κίνδυνος που υπάρχει για τον καθένα μας είναι συνυφασμένος με μια ανθρώπινη υποσυνείδητη τάση να παρουσιάσουμε κάποιες συναισθηματικές μας αντιδράσεις ως παράγωγα λογικής σκέψης γιατί τότε το αποτέλεσμα που θα προκύψει αποτελεί προπαγάνδα και ο αποδέκτης του μηνύματος που εκπέμπουμε οδηγείται να δεχθεί ως λογικό παράγωγο μια καθαρά συναισθηματική μας θέση.
Στην περίπτωση του Ιωάννη Μεταξά το ΟΧΙ που βροντοφώναξε στον Ιταλό Πρέσβη και κατέθεσε με ειλικρίνεια, σαφήνεια και λογικά επιχειρήματα ήταν διανθισμένο και με εμφανή στοιχεία συναισθηματικής φόρτισης (και, χωρίς να παρεξηγηθεί η θέση μου, και φυσικά, χωρίς να θεωρώ τα δύο ΟΧΙ ισότιμα, το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση του Τάσσου Παπαδόπουλου Προέδρου τότε της Κυπριακής Δημοκρατίας με το ΟΧΙ του 2004) οπότε περίτεχνα έγιναν αντικείμενα από πρόσωπα και ΜΜΕ, μιας ανίερης εκμετάλλευσης προπαγανδιστικού επιπέδου όπου οι επιτήδειοι αδυνατώντας να κατανοήσουν τη δύναμη της ιερής, θεραπευτικής, ελπιδοφόρας ΑΡΝΗΣΗΣ (δηλαδή του ΟΧΙ) τείνουν να παρουσιάσουν τις όποιες συναισθηματικές αντιδράσεις των δύο ανδρών ως στοιχεία αναίρεσης της εντυπωσιακά παραγωγικής, ελληνοπρεπέστατης αναλυτικό-συνθετικής τους σκέψης!…
Ακριβώς επειδή είμαστε, όχι μόνο οι εντός Ελλάδος αλλά οι απανταχού της γης Έλληνες και μαζί μας οι αμέτρητοι φιλέλληνες άνθρωποι που μας χαρακτηρίζουν (όπως συμβαίνει και με άλλους λαούς για να μην αποβούμε καταστροφικά εθνοκεντρικοί) κάποια σημαντικά συναισθηματικά δεδομένα και τρόποι λογικής ανάλυσης και αξιολόγησης των ιστορικών μας καταβολών θα είναι χρήσιμο ο καθένας και η καθεμιά μας χωρίς την περίτεχνη, έστω και αν όχι πάντοτε ενδοτική η εκμεταλλευτική επίδραση των Κομματικών μας ταγών, να δούμε με νηφαλιότητα το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά (και γιατί όχι και του εκλιπόντος Ελληνοκύπριου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου που κατατέθηκε το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης 7ης Απριλίου του 2004).
Την ώρα που ο Ιωάννης Μεταξάς (και επιμένω να συνδέω το δικό του ΟΧΙ προς τον ΕΧΘΡΟ που εκπροσωπούσε ο Άξονας με το ΜΟΝΑΔΙΚΟ άλλο ΟΧΙ στους «δήθεν» φίλους στην πρόσφατη ιστορία του Ελληνισμού που είπε και ο Τάσσος Παπαδόπουλος) μιλώντας στον δικό του λαό, αλλά φρονώ κατά επέκταση στους απανταχού της γης Έλληνες και φιλέλληνες αιτιολογούσε με δάκρυα την αδιάσειστα λογική θέση της ΑΡΝΗΣΗΣ, του ΟΧΙ, την ίδια ώρα αυτή η εντυπωσιακή πράξη της «άρνησης» γεννούσε, δημιουργούσε τη θέση της «κατάφασης» δίνοντας ζωντανό παράδειγμα ελπίδας σε ΟΛΟΥΣ τους λαούς της γης, σε οργανικά ανθρώπινα σύνολα και μεμονωμένους άνδρες, γυναίκες και παιδιά που δεν μπορούν να δεχθούν το άλογο και παράλογο ως λογικό, το κατάφωρα άδικο και ανήθικο ως ευλογία της Θέμιδας, την εισβολή και κατοχή μιας ελεύθερης χώρας ως πράξη ειρηνικών και φιλικών διαθέσεων!
Η άρνηση που εκφράζει το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά (όπως και το ΟΧΙ του Ελληνοκύπριου ηγέτη που το ζήτησε από του Κυπρίους και ΕΠΙΚΥΡΩΣΕ με ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ επιπέδου 76% στις 24 Απριλίου 2004 ο Κυπριακός λαός παρά τις “α-φιλότιμες” συστηματικές προσπάθειες πολλών) θα μείνουν στην ιστορία του Έθνους των Ελλήνων αντάξια κάποιων προοδευτικά και μεθοδευμένα οδηγημένων στην υποβάθμιση παρόμοιων ΟΧΙ σε Πέρσες και Ιταλούς και τον μπροστάρη παγκόσμιων κέντρων εξουσίας τότε Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Kofi Annan.
Ίσως είναι χρήσιμη η αναφορά μου στον Carl Sandburg (1878-1967) που με νόημα είχε δηλώσει «…φανταστείτε την ημέρα που κάποιοι θα κήρυτταν και πάλι έναν πόλεμο και ΚΑΝΕΙΣ δεν θα ερχόταν να συμμετάσχει!…»
Ως Έλληνας Ποντιακής και συνάμα Μικρασιατικής καταγωγής (αχ, εκείνες οι αλησμόνητες πατρίδες των γονιών μου) εκφράζω ένα βουβό αλλά γιγάντιο κύμα αγανάκτησης των απανταχού της γης Ελλήνων που λένε ΟΧΙ και θυμίζουν εις εαυτούς και αλλήλους ότι εμείς δεν συνηθίζουμε να κηρύσσουμε άδικους πολέμους, να επιβουλευόμαστε τη γη άλλων…
Όμως εμείς οι Έλληνες, αδιάφοροι στα κελεύσματα των εκάστοτε πολιτικών ηγετών μυωπικής θεώρησης της ιστορίας του χθες και του επερχόμενου αύριο ΔΕΝ θα διστάσουμε όποιοι και αν συμβεί να είναι εκείνοι που θα μας ζητήσουν να τους παραδώσουμε έστω και μια σπιθαμή ελληνικής γης να βροντοφωνάξουμε ένα κοφτό, συναισθηματικά φορτισμένο, λογικά εδραιωμένο ΕΛΛΗΝΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΟ…ΟΧΙ!
Ο Ιωάννης Μεταξάς είπε το μεγάλο ΟΧΙ του ελληνισμού το 1940, ο Τάσσος Παπαδόπουλος της Κύπρου 64 χρόνια αργότερα, το 2004…
Εγώ παραμένω ρομαντικά αθεράπευτος στην πίστη και την βεβαιότητά μου ότι κάποιος άλλος Έλληνας Ηγέτης εφόσον και όταν χρειαστεί, θα γράψει ιστορία, με το δικό του σύγχρονο ΟΧΙ και με την συναίνεση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ διαβεβαιώνοντας ξανά την οικουμένη ότι όσο συνεχίζουν να υπάρχουν ΕΛΛΗΝΕΣ θα μπορεί η ανθρωπότητα να ελπίζει σε ένα ακόμη ΟΧΙ, από εκείνα που έχουν την επαναστατική ιδιομορφία να μετουσιώνουν την άρνηση σε κατάφαση προσήλωσης σε αναλλοίωτες διαχρονικά ανθρώπινες αξίες!…
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου του 1940!
Ζήτω το ΟΧΙ ενός αριθμητικά μικρού, και αδιαμφισβήτητα ιστορικά μεγάλου λαού!..
Ζήτω το απανταχού της γης Έθνος των Ελλήνων!

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2010/10/1940.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+pentapostagma+%28%CE%A0%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%93%CE%9C%CE%91%29#ixzz13SWJJAKl

"Δημοσιογραφικό βέρτιγκο" στην Καλλιθέα ή αλλιώς πολιτικό άγχος για τους "σίγουρους"

Το ΠΑΣΟΚ πέφτει παντού, αυτό είναι γνωστό γιατί εισπράττει την αποδοκιμασία για τον λαβύρινθο του μνημονίου που έμπλεξε την χώρα μας. Ο Πανικός της κυβέρνησης φαίνεται μιας και από σήμερα έχουμε μέχρι και διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού μήπως και περισώσει κάτι.

Ο Πανικός της κυβέρνησης όμως σιγά σιγά περνάει και στους υποψήφιους της, ακόμη και σε αυτούς που θεωρούσαν από το κόμμα σίγουρους(Βλέπε Σγουρός). Ένα ακόμη παράδειγμα "σιγουριάς" είναι και ο Κώστας Ασκούνης δήμαρχος Καλλιθέας που ενώ μέχρι πρότινος διαφημιζόταν ως ο βέβαιος νικήτης ξαφνικά τα πράγματα ζορίσανε και η βεβαιότητα πήγε περίπατο. Αντίπαλος του Ασκούνη ο ανεξάρτητος υποψήφιος Δημήτρης Κάρναβος. Η Υποψηφιότητα Κάρναβου δείχνει πως μπορεί να κάνει την ανατροπή και η 20χρονη παραλυσία του δήμου Καλλιθέας έχει πολλές πιθανότητες να σταματήσει.

Σε αυτό το ενδεχόμενο το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται τρόπο να αντιδράσει και τι καλύτερο από το να χρησιμοποιηθούν ΜΜΕ προερχόμενα εκ δεξιών. Ένα από αυτά είναι και η σελίδα kallitheaonline. Βέβαια ο δημοσιογράφος και συντάκτης της δείχνει να έχει φτωχή έως ελλειπή μνήμη. Γιατί το λέμε αυτό; Δείτε:

Αυτό το έγραψε στις 24 Οκτωβρίου
http://www.kallitheaonline.gr/B.php?subaction=showfull&id=1287919444&archive&start_from&ucat=38

Ο ίδιος συντάκτης στις 17 Μαίου έγραφε
http://www.kallitheaonline.gr/X.php?subaction=showfull&id=1274097733&archive=&start_from=&ucat=77&

Τι βλέπουμε εδώ; Ο ίδιος δημοσιογράφος στην μία περίπτωση γράφει πως ο μοναδικός άνθρωπος που δεν ασχολήθηκε με την παραλία ήταν ο Κάρναβος και στην άλλη πως με παρέμβαση του Κάρναβου πρασίνισε όλη η παραλία της Καλλιθέας.
Εύλογα αναρωτιέται κάποιος, τι μεσολάβησε από το ένα δημοσιεύμα μέχρι το άλλο; ή για καλύτερα τι δεν μεσολάβησε;
Ο ίδιος δημοσιογράφος ενώ τον τελευταίο καιρό έχει πάθει μια μονομανία κατά του Κάρναβου με καθημερινούς απαξιωτικούς έως και δυσφημιστικούς χαρακτηρισμούς, πριν λίγο καιρό έγραφε (δείτε την διπλανή εικόνα) πως η προσφορά του Κάρναβου στην Καλλιθέα είναι ανεκτίμητη!
Έχουμε πολλά ακόμη παραδείγματα και για την εν λόγω σελίδα αλλά και για άλλες σε άλλους δήμους με αντίστοιχα δημοσιογραφικά καμώματα. Τα ψάξαμε, τα βρήκαμε και τα έχουμε κοπιάρει για την συνέχεια. Είδατε που τελικά δεν φταίνε μόνο οι πολίτες που βρίζουν τους δημοσιογράφους, πολλές φορές αν όχι τις περισσότερες φταίνε οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι με τα "κατορθώματα" τους.

http://inhijack.blogspot.com/2010/10/blog-post_25.html

Νίκος Ευαγγελάτος: "'Ερχονται βουλευτικές εκλογές; - Και ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ χτυπήθηκε κατακέφαλα από το σύνδρομο Δημαρά...."

Η…ενδεχόμενη επικράτηση του διαγραμμένου κυβερνητικού βουλευτή στην περιφέρεια Αττικής απειλεί να φέρει τα πάνω κάτω στο πολιτικό σκηνικό, ανοίγει τον κύκλο της έμπρακτης αμφισβήτισης της πολιτικής του μνημονίου και στο βάθος της δημιουργεί σενάρια ακόμα... και για πρόωρες εκλογές!Το ΠΑΣΟΚ θεωρούσε μέχρι πρότινος δεδομένη την επικράτηση του στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας.Τόσο δεδομένη που καθυστέρησε και παλινδρόμησε ακόμα και στην επιλογή του κ. Σγουρού θεωρώντας ότι έχει αυτή την πολυτέλεια. Ταυτόχρονα έδωσε σε αυτό το αποτέλεσμα χαρακτηρα κεντρικού πολιτικού μυνήματος αφου αφορά σχεδόν 5 εκατομμύρια πολίτες και όπως προαναφέρθηκε θεωρούσε τη νίκη του δεδομένη.

Και εκεί που όλα έμοιαζαν κουρδισμένα ήρθε ο Δημαράς. Ο διαγραμμένος λόγω της καταψήφισης του μνημονίου βουλευτής,χωρίς χρήματα και προβεβλημένους συνεργάτες έγινε το ιδανικό σημείο συνάντησης των διλημμάτων και των αδιεξόδων. Ο μέσος πολίτης αντιλαμβάνεται την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.

Ξέρει τις ευθύνες της ΝΔ και δεν πείθεται ακόμα ότι έχει αλλάξει. Ειδικά με δηλώσεις σαν αυτή πως μπορεί να μηδενιστεί το έλλειμα εντος 18 μηνών…σκιάζεται διπλά. Αισθάνεται όμως και εμπαιγμό από τη σημερινή κυβέρνηση.Ολο και περισσότεροι -όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις -θεωρούν ότι ο Γ. Παπανδρέου γνώριζε πριν τις εκλογές τότε που υποσχόταν αυξήσεις την πραγματική κατάσταση της οικονομίας.

Επίσης αισθάνονται την ανάγκη να αντιδράσουν με κάποιο τρόπο στην επέλαση που υφίσταται το εισόδημα τους.Αρα ο Γ. Δημαράς έγινε αρχικά το ιδανικό πεδίο κάθαρσης.

Αλλά όσο οι μέρες περνούν και πλησιάζουμε στις εκλογές το…σύνδρομο Δημαρά απλώνεται επικίνδυνα και…εξελίσσεται ραγδαία. Και ο Δημαράς…δεν επαρκεί. για να το καλύψει.

Η αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής και η κλιμακούμενη πτώση των ποσοστόν αποδοχής της που καταγράφηκε στις χθεσινές μετρήσεις παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας.

Οι πολίτες της γυρνούν την πλάτη και δείχνουν να θέλουν να την αποδοκιμάσουν. Δεν στρέφονται προς τη ΝΔ. Ο ωραίος και εύκολος λόγος της δεν τους πείθει. Δεν κοιτάζουν ούτε προς την Αριστερά.

Ο προβλέψιμος και αφοριστικός δικός της λόγος δεν προσφέρεται ούτε καν για εκτόνωση.Ανακυκλώνουν το αδιέξοδο τους και σωρεύουν οργή.

Όλα τα παραπάνω συγκροτούν ένα επικίνδυνο αδιέξοδο που απειλεί να αποσταθεροποιήσει τη σημερινή πολιτική ισορροπία.

Γιατί αν τελικώς μετά τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίσει 10-12 περιφέρειες όπως πίστευε πριν από 20 ημέρες αλλά αυτές μοιραστούν ανάμεσα σ' εκείνο και τη ΝΔ,ο Γ. Παπανδρέου θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση.Και όταν θα πρέπει να πάρει το επόμενο πακέτο μέτρων προκειμένου να εξασφαλίσουμε την νέα δόση του δανείου-παρά τις περί του αντιθέτου σημερινές διαβεβαιώσεις του- η αντιπολίτευση θα τον κατηγορεί ότι δεν έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση για να το πράξει.

Αυτά θέλει να περιγράψει στη συνέντευξη που εσπευσμένα αποφάσισε να παραχωρήσει τη Δευτέρα ο πρωθυπουργός. Το δίλημμα της αποσταθεροποίησης. Που θα το διανθίσει και με ολίγη ελπίδα για παροχές,αν του δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης και με καταστροφή της χώρας αν του γυρίσουμε την πλάτη.

Παλιά συνταγή! Που ανακαλείται όταν αρχίζει η κατρακύλα. Και συνήθως δεν αποδίδει. Όλα δείχνουν ότι εισερχόμαστε στην πιο δύσκολη φάση της κρίσης.Αυτή της αμφισβήτησης και της αντίδρασης. Τελικά αυτές οι αδιάφορες και "κουφές" ως τώρα εκλογές ίσως να είναι από τις πιο καθοριστικές των τελευταίων δεκαετιών.

http://aetos-grevena.blogspot.com/2010/10/blog-post_534.html

ΗΛΙΑΣ ΨΙΝΑΚΗΣ " ΧΕΣΤΗΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΦΑΣ"

Χέστηκα για το προφίλ και για το ανφάς», δήλωσε για την υποψηφιότητά του στον δήμο Αθηναίων ο Ηλίας Ψινάκης, που μίλησε στο «Αξίζει να το Ζεις» για την απόφασή του να κατέβει δημοτικός σύμβουλος. Μάλιστα, κατονόμασε τον άνθρωπο που είχε τις περισσότερες ενστάσεις για την παρουσία του στο ψηφοδέλτιο, ενώ υποστήριξε ότι οι πολιτικοί θέλουν... γιαούρτωμα!
Ο μάνατζερ αναφέρθηκε στην απόφασή του λέγοντας πως ο Νικήτας Κακλαμάνης ήταν αυτός που του έκανε την πρόταση. Η πρώτη επαφή έγινε όταν ο ίδιος συνέβαλε στην αδελφοποίηση Αθήνας - Μανίλα, ενώ αποφάσισε να αποδεχτεί την πρόταση λόγω του χαρακτήρα του κ. Κακλαμάνη, αλλά και της αγάπης του για την Ελλάδα και της απόφασής του να πεθάνει εδώ.
«Μόνο να χάσεις έχεις από αυτή την διαδικασία, εγώ δεν πάω να γίνω πλούσιος ούτε διάσημος», συνέχισε ο Ηλίας Ψινάκης, προσθέτοντας πως ήδη έχει δεχτεί λάσπη. «Το έχω συνηθίσει. Από τότε που είχα το μάνατζμεντ του Ρουβά τα έχουν πει όλα, δεν φοβάμαι κάτι. Απεναντίας αυτό με κάνει άτρωτο. Όταν για σένα έχουν πει τα πάντα, τι θα πουν;», κατέληξε.
Ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος μίλησε και για τις αντιδράσεις που ξεσήκωσε η κάθοδός του στην πολιτική και κατονόμασε τον νυν πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, Θοδωρή Μπεχράκη, ως τον μεγαλύτερο πολέμιό του.
Ωστόσο, δεν δίστασε να τον πάρει τηλέφωνο την ώρα της συνέντευξης και να τον καλέσει να πει ο ίδιος τους λόγους για τους οποίους είχε αντιρρήσεις. «Όταν πληροφορήθηκα ότι ο Ηλίας θα είναι υποψήφιος αισθάνθηκα ότι έχει πέσει ένα αστροπελέκι γιατί δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι υπάρχει πιθανότητα να συνυπάρξουμε. Δεν μπορούσαν αυτά που εκφράζει ο καθένας να συναντηθούν και σε ότι αφορά την συμμετοχή του στα κοινά θεωρούσα ότι είναι ένας εξωγήινος», είπε ο κ. Μπεχράκης.
Πάντως, ο Ηλίας σκοπεύει να συμμετέχει ενεργά στα τεκταινόμενα εντός του δημαρχιακού μεγάρου. «Στα πρώτα δημοτικά συμβούλια θα πάω κανονικά. Αν με διώξουν δεν θα ξαναπάω», είπε και πρόσθεσε ότι δεν ξέρει ακόμα αν θα δουλέψει και στην τηλεόραση.
Ο μάνατζερ μίλησε και για την ανάμειξη πολιτικών προσώπων σε σκάνδαλα, για τους οποίους είπε ότι μπορεί να μην έχουν μπει πίσω από τα κάγκελα, όμως, η κοινωνία τους έχει τιμωρήσει ήδη. «Ούτε να πάνε σε ένα εσταιτόριο δεν μπορούν. Τους ρίχνουν γιαούρτια, τους ρίχνουν αυγά... Αρχίζει να γίνεται η τιμωρία, αρχίζει να ισχύει η ποινή και όσο τα πράγματα θα γίνονται πιο δύσκολα, τόσο η ποινή θα μεγαλώνει. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο και η λαμογιά φαίνεται», δήλωσε χαρακτηριστικά.