Spread : Πολύς λόγος σε λάθος δρόμο...

Πολύ spread έχει πέσει στην δημόσια συζήτηση για το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας. Τόσο πολύ, που εμείς οι αδαείς να κοντεύουμε να ξεχάσουμε το πραγματικά μείζον πρόβλημα της χώρας μας. Ή μήπως κάποιοι προσπαθούν, σώνει και καλά, να μας αποπροσανατολίσουν ;

Ποιό εμφανίζεται τώρα ως το μείζον πρόβλημά μας ; Ότι το spread ανεβαίνει, κάτι που σημαίνει, ότι, αν πάμε να δανεισθούμε από τις περιβόητες "αγορές" - που θα πάμε δηλαδή - θα μας δανείσουν με υψηλό επιτόκιο, τώρα ας πούμε με 6% και παραπάνω !

Αυτό είναι άσχημο, με δύο προϋποθέσεις : 1) Ότι δανείζεσαι μεγάλα ποσά και 2) Ότι το χρέος σου, για το οποίο άλλωστε δανείζεσαι, μεγαλώνει ή έστω παραμένει το ίδιο. Οπότε συνεχίζεις τον αδιέξοδο δρόμο του δανεισμού, για να πληρώσεις δημόσιους μισθούς και τόκους προηγούμενων δανείων.

Εάν αντίθετα δανείζεσαι σχετικά μικρά ποσά και κάθε χρόνο μειώνεις το χρέος σου, για το οποίο δανείζεσαι, τότε πόση σημασία έχουν τα επιτόκια δανεισμού σου ; Έχουν κάποια σημασία. Αλλά πόση, ρε γαμώτο, ώστε ολόκληρη χώρα να ταλανίζεται γύρω από το περιβόητο spread ;

Δηλαδή το πρόβλημά σου είναι, με τι επιτόκιο δανείζεσαι ή για πόσο ακόμη θα δανείζεσαι ; ..

Να συμφωνήσουμε λοιπόν σε κάτι : Ότι μεγαλύτερη σημασία έχει να δανειζόμαστε - ακόμη και με υψηλά επιτόκια - κάθε χρόνο και λιγότερα. Διότι έτσι, ακόμη και πληρώνοντας υψηλά επιτόκια, έχουμε μπροστά μας βάσιμα την προοπτική μηδενισμού του χρέους μας, άρα και των όποιων επιτοκίων. Τα υψηλά επιτόκια μας ενδιαφέρουν και μας τσούζουν, όσο ξέρουμε ότι το χρέος μας δεν μειώνεται. Και άρα πληρώνουμε μεγάλους τόκους και τόκους τόκων, για κάτι που δεν τελειώνει. Σωστά ;

Ποιο είναι λοιπόν το ζητούμενο ; Να μειώνουμε κάθε χρόνο το χρέος μας και μάλιστα - αν μπορούμε, δραστικά. Άν αυτό μπορούσε να συμβαίνει, το όποιο υψηλό έπιτόκιο δανεισμού πιθανώς θα μας καθυστερούσε στον δρόμο μέχρι τον μηδενισμό του χρέους. Αλλά δεν θα τον ακύρωνε, δεν θα τον έκανε αδιέξοδο. Σωστά ;

Πώς λοιπόν μπορούμε να ζητάμε κάθε χρόνο λιγότερα δανεικά, ως αποτέλεσμα του ότι θα μειώνουμε κάθε χρόνο το χρέος μας, μέχρι να το μηδενίσουμε ;

Προφανώς, αν χρειαζόμαστε λιγότερα ξένα ευρώ. Άρα, όταν βγάζουμε περισσότερα δικά μας ευρώ. Σωστά ;

Και πότε βγάζουμε περισσότερα δικά μας ευρώ ; Προφανώς όταν παράγουμε όσα χρειαζόμαστε εμείς, για να "την βγάζουμε". Και, επι πλέον, πουλάμε στους άλλους περισσότερα από όσα αγοράζουμε από αυτούς. Σωστά ;

Λοιπόν, καταλάβατε, είμαι βέβαιος. Πρέπει να βγάζουμε όσο περισσότερα από αυτά που χρειαζόμαστε για να "την βγάζουμε". Και να πουλάμε περισσότερα από αυτά που αγοράζουμε. Αν αυτό συμβαίνει, τότε η προοπτική να "ξοφλήσουμε" τα χρέη μας θα είναι και ορατή και ασφαλής. Και οι "αγορές" δεν θα μπορούν αυτό να το αγνοήσουν, χωρίς ζημία τους. Και το περιβόητο spread και τα επιτόκια δανεισμού μας θα έπεφταν μετά βεβαιότητας. Γιατί θα είμαστε αξιόπιστοι. Σωστά ;

Συμπέρασμα από αυτά τα φλύαρα : Ο αγώνας μείωσης των επιτοκίων δανεισμού μας - αναγκαίος αγώνας, εκεί που φθάσαμε - είναι τεχνικό ζήτημα, στην προσπάθειά μας, να μη φτάσουν οι τόκοι να υπερβούν τα ποσά των δανείων μας. Οπότε απλά χρεωκοπία...

Που σημαίνουν όλα αυτά : Το μείζον πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι - παρά μόνο τεχνικά - το ύψος των επιτοκίων δανεισμού μας. Το μείζον πρόβλημά μας είναι ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ τόσα και τόσο, ώστε να ξεχρεώσουμε και ίσως να "χρεώσουμε" άλλους σε εμάς.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι κυρίως, ότι δεν παράγει πλέον ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ, σχεδόν τίποτε, πέρα από κάποιο τυρί-φέτα και κάποιες ποικιλίες ελαιολάδου...

Η χώρα θα σωθεί, όταν αρχίσει πάλι να παράγει προϊόντα, που περίπου θα φθάνουν, για να ζούν οι Έλληνες, άρα να μην αγοράζουν "απ΄έξω". Και επι πλέον θα περισσεύουν, για να πουλάμε ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ. Άρα να εσοδεύουμε περισσότερα ευρώ από όσα εξοδεύουμε. Και έτσι να ξεχρεώσουμε τα χρεωστούμενα. Και μετά να βάλουμε και "κάτι στην άκρη". Αυτό σημαίνει ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Και "εθνικός πλούτος"..!

Ερώτημα : Υπάρχουν τομείς της ελληνικής οικονομίας, που να μπορούμε να καταφέρουμε "ανάπτυξη" και "εθνικό πλούτο" ;

Θέλω να προβληματισθούμε όλοι πάνω σε αυτό. Θέλω τις απόψεις-προτάσεις σας. Εγώ θα πώ τις δικές μου στην επόμενη ανάρτηση.

Εδώ θα είμαστε॥!

πηγή

Απρόβλεπτη εξέλιξη στη δίκη Κορκονέα

Απρόβλεπτη εξέλιξη στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας, όπου συνεχίζεται η δίκη των δύο ειδικών φρουρών για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, στις 6 Δεκεμβρίου 2008.

Τη βίαιη προσαγωγή του 16χρονου, σήμερα φίλου του θύματος, διέταξε την Τετάρτη ο εισαγγελέας, καθώς μέσω του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Νίκου Κωνσταντόπουλου, διαμηνύθηκε στην έδρα ότι ο νεαρός για τρίτη φορά δεν μπορούσε να προσέλθει στο δικαστήριο, επειδή όπως είπε, νοιώθει ενοχλημένος από την παρακολούθηση από αστυνομικούς.
Αίσθηση προκάλεσαν οι καταγγελίες στις οποίες προέβη ο συνήγορος του ειδικού φρουρού Βασίλη Κορκονέα, Αλέξης Κούγιας.
Όπως είπε, ο 16χρονος και αυτόπτες μάρτυρες που κατέθεσαν στη δίκη ότι, είναι μέλη ακροαριστερών και αναρχικών οργανώσεων και αυτό όπως είπε, προκύπτει από στοιχεία που περιέχονται σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο και μέσα από αυτές προτρέπουν σε βίαιες ενέργειες.