Καμίνη ... που βράζει το Εθνικό Θέατρο!!!

Το Εθνικό θέατρο πολιορκημένο από τους εμπόρους ναρκωτικών

…Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εδώ και πολύ καιρό στον χώρο γύρω από το Εθνικό Θέατρο φαίνεται πως ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής για τους υπεύθυνους και τους εργαζόμενους σε αυτό. Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή που απέστειλαν στους αρμόδιους φορείς και κοινοποιήθηκε στα ΜΜΕ:

«Προς τους κ.κ.
Πρόεδρο της Κυβέρνησης,
Γιώργο Παπανδρέου
Υπουργό Προστασίας του Πολίτη,
Μιχάλη Χρυσοχοΐδη
Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας
& Ανθρώπινων Δικαιωμάτων
Χάρη Καστανίδη
Υπουργό Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου
Υπουργό Πολιτισμού & Τουρισμού
Παύλο Γερουλάνο
Υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη,
Σπύρο Βούγια
Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας
Ελευθέριο Οικονόμου
Υπαρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας
Ιωάννη Ραχωβίτσα
Γενικό Επιθεωρητή Νοτίου Ελλάδος
Γεώργιο Γαλιάτσο
Υπερνομάρχη Αθηνών
Κωνσταντίνα Μπέη
τον Νομάρχη Αθηνών
Γιάννη Σγουρό
Δήμαρχο Αθηναίων
Νικήτα Κακλαμάνη

Κοιν.:
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Η επιστολή αυτή κοινοποιείται σε όλους τους αρμόδιους φορείς και σε όλα τα ΜΜΕ εν είδει καταγγελίας για την αφόρητη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες γύρω από το Εθνικό Θέατρο.

Όπως πολλοί γνωρίζουν, το ιστορικό κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας έχει από χρόνια παραδοθεί στους κύκλους της εμπορίας ναρκωτικών και λευκής σάρκας, ενώ η ασυλία που αβίαστα προσφέρεται από την Ελληνική Αστυνομία και από τους συναρμόδιους φορείς (Δήμος Αθηναίων, Νομαρχία Αθηνών, Υπουργείο Υγείας) το έχει μετατρέψει σε παράδεισο του εγκλήματος.

Η αστική σύμβαση της μεταπολιτευτικής πολιτικής του τόπου, που υπάκουσε σε επιταγές ξεπερασμένων νοοτροπιών για ένα υποβαθμισμένο κέντρο (έναντι ευημερούντων προαστίων), οι οποίες γιγαντώθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση, κορυφώνεται τώρα, με την επιδεικτική αδιαφορία της καινούργιας κυβέρνησης.

Έτσι, τους τελευταίους μήνες το επίκεντρο της παράνομης δραστηριότητας έχει μεταφερθεί στο ίδιο το Εθνικό Θέατρο, ένα αρχιτεκτονικό στολίδι από τα ελάχιστα που έχουν διασωθεί από τον αδηφάγο πολεοδομικό «σχεδιασμό» στη χώρα μας. Το Εθνικό Θέατρο έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς της πολιτιστικής ζωής εν γένει του τόπου από το 1901, οπότε ιδρύθηκε. Το 2001 το κτίριο «Τσίλλερ» έκλεισε προκειμένου να ανακαινιστεί και να αναβαθμιστεί τεχνικά και τεχνολογικά, ώστε να ανταγωνίζεται εφάμιλλους θεατρικούς οργανισμούς της Ευρώπης. Ωστόσο, πριν καν κλείσει έναν χρόνο λειτουργίας, τα κέντρα εξουσίας αποφάσισαν, αντί να το δουν ως μία ευκαιρία για την αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής της Ομόνοιας, να το μετατρέψουν σε γκέτο εμπόρων ναρκωτικών και σε τόπο διαβίωσης χρηστών.

Δεκάδες έμποροι εδράζουν επί των οδών Αγίου Κωνσταντίνου & Μενάνδρου και από εδώ διακινούν μεγάλες ποσότητες ουσιών, ενώ η οδός Μενάνδρου –όπου βρίσκεται η είσοδος κοινού του Εθνικού Θεάτρου– έχει γίνει απροσπέλαστη στους πολίτες της Αθήνας, αφού χρήστες κι εγκληματίες επιδίδονται σε παράνομες ενέργειες για να εξασφαλίσουν τα «προς το ζην». Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ή και θύματα ένοπλων επιθέσεων: χρήστες κι εγκληματίες υπό την απειλή αιχμηρών αντικειμένων (μαχαιριών ή ακόμη και της ίδιας τους της σύριγγας) αποσπούν από τους περαστικούς τσάντες και τιμαλφή αντικείμενα που φέρουν επάνω τους, δεν διστάζουν δε να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα επιτιθέμενοι με σιδηρογροθιές. Οδηγοί αυτοκινήτων που διέρχονται τις οδούς Αγίου Κωνσταντίνου, Μενάνδρου, Κουμουνδούρου, Νικηφόρου δέχονται επίθεση εντός των οχημάτων τους, αφού πρώτα οι επιτήδειοι ανοίξουν τις πόρτες με λοστούς. Όλοι εμείς, που κινούμαστε καθημερινά στην Ομόνοια πηγαινοερχόμαστε στις εργασίες και στις οικίες μας με κίνδυνο της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της υγείας μας.

Τι και αν στη χώρα μας γεννήθηκε η δημοκρατία… Οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι του κέντρου της Αθήνας ζουν σε καθεστώς απόλυτης ανελευθερίας. Τι και αν ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχει συνδέσει το όνομά του με σημαντικές επιτυχίες στον χώρο της οργανωμένης τρομοκρατίας… Χιλιάδες πολίτες της ελληνικής πρωτεύουσας νιώθουν στο πετσί τους τον τρόμο σε κάθε τους βήμα. Τι και αν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας έχει σπουδάσει κοινωνιολογία… χιλιάδες συνάνθρωποί μας έχουν εγκαταλειφθεί χωρίς επιστροφή στο πλασματικό έλεος τοξικών ουσιών και εμπόρων ναρκωτικών.

Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, στην υπέρβαση από την οποία έχουμε κληθεί να συμβάλουμε όλοι, το έργο της αναβάθμισης του κτιρίου «Τσίλλερ» που στοίχισε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στους Έλληνες πολίτες, με σκανδαλώδη ευκολία ακυρώνεται, ώστε πολύ σύντομα θα απαιτηθεί από τους ίδιους Έλληνες πολίτες να προσφέρουμε περισσότερα χρήματα για την αποκατάστασή του.

Φαίνεται όμως ότι ούτε το ακριβοπληρωμένο σκυρόδεμα, ούτε οι ανθρώπινες ψυχές αγγίζουν τους πολιτικούς μας, ώστε να αναλάβουν δράση για να επιστραφεί το κέντρο στους πολίτες της Αθήνας.

Κάθε μας προσπάθεια να εισακουστούμε (επιστολές, γραπτά και τηλεφωνικά αιτήματα, κλήσεις στην άμεσο Δράση, συναντήσεις με Υπουργούς, Υφυπουργούς, γενικούς Γραμματείς και Διευθυντές, επικλήσεις σε γνωστούς μας πολιτικούς, συμμετοχή σε κινήσεις πολιτών, προσέκλυση των ΜΜΕ, κ.ο.κ.) πέφτει στο κενό. Η ανταπόκριση που λαμβάνουμε κυμαίνεται από την πλήρη αδιαφορία μέχρι τον απόλυτο εμπαιγμό!

Για εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους και εργαζόμενους στο κέντρο της Αθήνας η ζωή έχει ευτελιστεί σε ένα επικίνδυνο φαινόμενο και σε τίποτα παραπάνω. Υπεύθυνη είναι αποκλειστικά η Πολιτεία.

Οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Θέατρο»

Άγιος Παντελεήμονας και «Χρυσή Αυγή»

Του Σταυρου Λυγερου

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος της «Χρυσής Αυγής» απέσπασε στον Δήμο Αθηναίων 5,3%, ενώ οι περιοχές που έχουν κατακλυσθεί από λαθρομετανάστες τού έδωσαν ποσοστά μέχρι και 20%! Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής. Την τελευταία δεκαετία έχω επανειλημμένως προβλέψει ότι οι αντιρατσιστικές κορώνες το μόνο που καταφέρνουν είναι να τροφοδοτούν πολιτικά τη σκληροπυρηνική ακροδεξιά. Οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα και όμορων περιοχών δεν προσβλήθηκαν, βεβαίως, από κάποιον μυστηριώδη ιό. Ούτε ξαφνικά μετατράπηκαν σε ακροδεξιούς. Την αιτία της εκλογικής στροφής εξήγησε με απλό και καθαρό τρόπο μία ηλικιωμένη κάτοικος. Εδώ και χρόνια οι κάτοικοι...
απευθύνουν δραματικές εκκλήσεις στον δήμο, στην κυβέρνηση και στα κόμματα, χωρίς να βρουν την παραμικρή ανταπόκριση. Οταν οι άλλοι περισσότερο ή λιγότερο αντιμετώπιζαν τις απελπισμένες - αγανακτισμένες διαμαρτυρίες τους σαν εκδηλώσεις ρατσισμού, η «Χρυσή Αυγή» έσπευσε να καλύψει το κενό, βάζοντας τη δική της απεχθή σφραγίδα. Τα επεισόδια εναντίον του Αλέκου Αλαβάνου και της Ελένης Πορτάλιου είναι ενδεικτικά. Οι ίδιοι καταγγέλλουν ότι δράστες είναι Χρυσαυγίτες. Στο πολιτικό επίπεδο, όμως, σημασία δεν έχει το χέρι που πέταξε το γιαούρτι ή το αυγό, αλλά η αντίδραση του «χορού». Αυτό που θα έπρεπε να προβληματίσει τα δύο στελέχη της Αριστεράς και να ανησυχήσει σοβαρά τις ελίτ είναι ότι οι απλοί κάτοικοι μάλλον επικρότησαν παρά αποδοκίμασαν τους δράστες. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον μία δημοσκόπηση να καταγράψει τις απόψεις όσων μένουν σ’ αυτές τις περιοχές.

Η Αθήνα μετατρέπεται σε μια ατύπως διχοτομημένη πόλη. Το ιστορικό κέντρο έχει γκετοποιηθεί και η εγκληματικότητα έχει εκτοξευθεί. Είναι πολιτικά ανήθικο εύποροι αριστεροί και φιλελεύθεροι αστοί από απόσταση ασφαλείας να κουνάνε το δάκτυλο και να παραδίδουν αντιρατσιστικά μαθήματα στους ντόπιους, που βιώνουν ένα πρόβλημα το οποίο τείνει να προσλάβει διαστάσεις εφιάλτη. Είναι ανέξοδο και εύκολο να πουλάς ανθρωπισμό, όταν δεν συγχρωτίζεσαι με λαθρομετανάστες, όταν δεν κατοικείς στις ίδιες γειτονιές, δεν στέλνεις τα παιδιά σου στα ίδια σχολεία, δεν χρησιμοποιείς καν τα δημόσια νοσοκομεία και βεβαίως δεν ανταγωνίζεσαι για τις ίδιες θέσεις εργασίας. Συνήθως, η μόνη σχέση που έχουν όλοι αυτοί με τους λαθρομετανάστες είναι ότι τους χρησιμοποιούν ως υπηρετικό προσωπικό. 

Ιταλία: Διχασμός για το άγαλμα του Παβαρότι

Η ιταλική πόλη της Μοντένα έχει διχαστεί μετά την πρόταση για την ανέγερση ενός αγάλματος προς τιμή ενός από τα διασημότερα "τέκνα της πόλης", του σταρ της όπερας Λουτσιάνο Παβαρότι, γράφει την Πέμπτη η εφημερίδα La Stampa.

Η συζήτηση ξεκίνησε από το εάν το άγαλμα του διάσημου τενόρου, που πέθανε σε ηλικία 71 χρόνων το 2007, θα κατασκευαστεί από ορείχαλκο ή μάρμαρο, γράφει η εφημερίδα.
Αλλά η ρήξη διευρύνθηκε, συχνά υποκινούμενη και από πολιτικά κίνητρα, για το ποια τεχνοτροπία θα εκπροσωπούσε καλύτερα τον Παβαρότι, ο οποίος εκτός από τη περίφημη καριέρα του στην όπερα συγκλόνισε τον Κόσμο με ορισμένες συναυλίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς δίπλα σε διάσημους ποπ σταρ όπως ο Στινγκ, ο Μπόνο και η Μαράια Κάρει.
Ορισμένοι, όπως ο Ντανιέλ Σίτα, κορυφαίος αξιωματούχος της πόλης της Μοντένα, αρμόδιος για θέματα σχεδιασμού, τάσσονται υπέρ ενός αγάλματος που θα αναπαριστά τον Παβαρότι σε "παραδοσιακή" πόζα.
Η στάση που προτιμά ο Σίτα, είναι αυτή που ο Παβαρότι με ανοιχτά χέρια ευχαριστεί το κοινό που τον επευφημεί στο τέλος κάθε παράστασης του.
Άλλοι, όπως ο πολιτικός της κεντροδεξιάς Ενρίκο Εϊμι, προτιμά τον Παβαρότι έφιππο, για να υπενθυμίζει την αγάπη του τενόρου για τα άλογα.
Ο εύσωμος τενόρος είχε εμφανιστεί έφιππος να κατεβαίνε την 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης στην παρέλαση για την Ημέρα του Κολόμβου.
Ωστόσο ο Ρομπέρτο Αλπερόλι, αντιδήμαρχος πολιτισμού της Μοντένα, δήλωσε ότι όλες οι προτάσεις πρέπει να απέχουν από το κιτς. Γι αυτό πρότεινε μια "μοντέρνα εκδοχή" για το άγαλμα του τενόρου, και ο γλύπτης να επιλεγεί μετά από διεθνή διαγωνισμό.
Από την άλλη πλευρά ο δήμαρχος Τζιόρτζιο Πίγι, παιδικός φίλος του Παβαρότι, εξέφρασε την ανησυχία του για τους κινδύνους που περικλείονται στο όλο εγχείρημα.
"Στο τέλος το άγαλμα θα γίνει. Αυτό είναι μια απόφαση πέρα από κάθε συζήτηση", τόνισε ο Πίγι.